Bogdan Łyszkiewicz

Wychował się i uczył w Krakowie, najpierw w Szkole Muzycznej I stopnia w klasie klarnetu Witolda Buszka, później w Szkole Muzycznej II stopnia u Piotra Syroki, ponadto brał prywatne lekcje u wybitnego wirtuoza tego instrumentu Alojzego Szulca. W liceum poznał muzykę zespołu The Beatles, co spowodowało zwrot w jego zainteresowaniach muzycznych i ukierunkowanie się na muzykę rozrywkową, zwłaszcza rockową. Łyszkiewicz pragnął studiować na Akademii Muzycznej, ale po egzaminach zakończonych niepowodzeniem rozpoczął studia pedagogiczne na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, które przerwał jednak po dwóch semestrach.

Zadebiutował – rekomendowany przez Korę – z wielkim sukcesem na Festiwalu w Jarocinie w 1987 r. jako lider zespołu Chłopcy z Placu Broni (w pierwszym składzie z Jackiem Królikiem, Wojciechem Namaczyńskim, Waldemarem Raźnym i Jarosławem Sokołem). Zespół wydał pięć albumów. Pierwszy z nich, O! Ela (1990), zapewnił zespołowi spory rozgłos i dał możliwość występowania na najlepszych festiwalach w kraju i za granicą. Kolejne płyty to Krzyż (1991), Kocham cię (1993), Uśmiechnij się! (1996) oraz Polska (2000). Rangę nieprzemijających, kultowych hitów mają jego piosenki O! Ela i Kocham wolność. Najważniejszymi tematami utworów Łyszkiewicza są miłość, ojczyzna i otaczająca rzeczywistość.

Artysta został ciężko ranny wypadku samochodowym pod Płońskiem, zmarł kilka godzin później w szpitalu. Pochowany jest w Krakowie na Cmentarzu Batowickim. W Nowej Hucie na osiedlu Złotej Jesieni jedną z ulic nazwano jego imieniem.