Alfred Bojarski

inżynier, społecznik, muzyk amator

ur. 1826, Lwów

zm. 4 sierpnia 1901, Lwów

Pochodził z szanowanej lwowskiej rodziny. Po studiach w Akademii Inżynieryjnej w Wiedniu wrócił do rodzinnego Lwowa i tu wiele pracował społecznie. W 1848 r., gdy do Lwowa dotarła fala Wiosny Ludów, służył w szeregach lwowskich oddziałów Gwardii Narodowej (kompania 9, legia III) w randze kapitana. Walczył na barykadach, kiedy trwało bombardowanie miasta na rozkaz generała Hammersteina. Po rozwiązaniu Gwardii znalazł zatrudnienie jako inżynier w urzędzie miasta Lwowa.

 

W czasie powstania styczniowego działał aktywnie w społecznych organizacjach powstańczych. Zaangażowany był również w działalność ochotniczej straży pożarnej – przez wiele lat był jej naczelnikiem oraz członkiem zarządu. Należał do stowarzyszeń „Sokół” i „Gwiazda”, brał udział w wielu patriotycznych uroczystościach rocznicowych.

 

Muzykował amatorsko, układając melodie pieśni. Najsłynniejszą z nich była powstańcza W krwawym polu srebrne ptaszę (1863), ze słowami Wincentego Pola, z którym Bojarski spowinowacony był poprzez rodzinę matki. Jest także twórcą pieśni Św. Piotr u niebios bram oraz Sokół, nasz znak.

Tytuły w projekcie

Akompaniamenty

Przejdź na stronę MULTIMEDIA z nagraniami wybranych utworów oraz akompaniamenami.

Przejdź do multimediów