Józef Nikorowicz

Przyszedł na świat w zamożnej rodzinie szlacheckiej o ormiańskich korzeniach. Brak potwierdzonych informacji na temat jego dzieciństwa i edukacji muzycznej.

Organizował w Zboiskach wieczory muzyczne, na których gromadziła się galicyjska młodzież rewolucyjna. Na jednym z takich spotkań młody twórca zaprezentował zebranym swój fortepianowy Chorał, inspirując obecnego wśród słuchaczy Kornela Ujejskiego do napisania słynnego tekstu Z dymem pożarów…

W latach 1861–1872 Nikorowicz należał do Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego. W 1868 r. wyjechał do Wiednia, gdzie przez dwa lata uczęszczał do Akademii Handlowej i możliwe, że pobierał także prywatne lekcje kompozycji.

Prowadził życie dość wystawne i mimo że zarządzał ogromnymi dwoma majątkami ziemskimi, utracił je, wpadając w problemy finansowe. Po powrocie do Lwowa zatrudnił się w Banku Hipotecznym, a ostatnie lata życia spędził w Chyrowie, pracując w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów jako nauczyciel muzyki.

Skromna ilościowo twórczość Nikorowicza obejmuje utwory fortepianowe – m.in. mazurki, fantazje, dedykowane Helenie Modrzejewskiej Szkice dramatyczno-muzykalne (sugestywnie ilustrujące poszczególne role artystki) oraz pieśni (m.in. Znaleziony i Do niej, obie wydane w 1884).