Krzysztof Klenczon

kompozytor, wokalista, gitarzysta

ur. 14 stycznia 1942, Pułtusk

zm. 7 kwietnia 1981, Chicago

Jego ojciec służył w Armii Krajowej i działał w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość. Aresztowany w 1946 r., w oczekiwaniu na wyrok (z wolnej stopy), uciekł z miejsca zamieszkania i przez 10 lat ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem. Wrócił do domu w Szczytnie po ogłoszeniu amnestii w 1956 r. Ojciec z synem właściwie dopiero wtedy zaczęli się poznawać. Prowadzili długie rozmowy, które zaważyły na poglądach artysty, a także wspólnie muzykowali.

 

Już w czasach licealnych Klenczon grał na gitarze w amatorskim zespole muzycznym. Podczas nauki w Studium Nauczycielskim Wychowania Fizycznego w Gdańsku założył z Karolem Warginem duet wokalno-gitarowy, który w 1962 r. z sukcesem (III nagroda) wystąpił w Szczecinie na I Festiwalu Młodych Talentów. W latach 1962–1964 współpracował z zespołem Niebiesko-Czarni, nagrywając z nim pierwsze płyty (m.in. The Peppermint Twist oraz Niebiesko-Czarni na swojską nutę) i występując w słynnej „Olimpii” w Paryżu. W 1964 r. współpracował z zespołem Pięciolinie, a od 1965 z Czerwonymi Gitarami. Wtedy napisał najwięcej kompozycji, które zyskały nieprzemijającą sławę. W 1970 r. Klenczon opuścił jednak Czerwone Gitary i założył zespół Trzy Korony, z którym występował przez dwa lata.

 

W 1972 r. wraz z żoną Alicją i córką Karoliną na stałe wyjechał z kraju, udając się do Chicago. W Polsce pojawił się w 1976 r. (na pogrzebie ojca) i w latach 1978–1979 na kilku koncertach, m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie. W Stanach występował jako „Christopher” z różnymi muzykami i zespołami w klubach polonijnych (Polish Villa, Polonez, Moulin Rouge, Astoria, Violetta), nagrał płytę. Po solidarnościowym zrywie społecznym w Polsce w 1980 r. zaangażował się w pomoc dla rodaków poprzez koncerty charytatywne. Gdy 27 lutego 1981 r. wracał samochodem z jednego z nich – „Polscy artyści – polskim dzieciom” – został ranny w wypadku. Zmarł sześć tygodni później. Prochy artysty spoczywają na cmentarzu w Szczytnie.

 

Najsłynniejsze przeboje Klenczona to przede wszystkim: Takie ładne oczy (wyróżnienie na festiwalu w Opolu, 1968), Biały krzyż (Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki, 1969), Jesień idzie przez park (radiowa piosenka 1969 r.), 10 w skali Beauforta, Historia jednej znajomości, Matura, Powiedz, stary, gdzieś ty był, Wróćmy nad jeziora, Kwiaty we włosach.

Tytuły w projekcie

Akompaniamenty

Przejdź na stronę MULTIMEDIA z nagraniami wybranych utworów oraz akompaniamenami.

Przejdź do multimediów