Casimir Delavigne

Wykształcenie odebrał w paryskim Lycée Napoléon. Początkowo pisał utwory okolicznościowe. Zasłynął jako twórca elegii patriotycznych, tragedii historycznych, komedii oraz pieśni rewolucyjnych. Pierwszy jego zbiór poezji pt. Messeniennes (1818) zawierał liryki i wiersze będące żywą reakcją poety na ważne wydarzenia historyczne (m.in. Waterloo i Devastation du musée traktujące o upadku Napoelona). W 1825 r. był już uznanym poetą i członkiem Akademii Francuskiej.

W 1830 r. na cześć rodaków podrywających się do rewolucji lipcowej w Paryżu napisał La Parisienne – słynną Paryżankę, śpiewaną tak samo powszechnie i chętnie jak Marsylianka. Uczestnikom zrywu w Brukseli, który nastąpił w ślad za paryskim, rozwijając się w powstanie wyzwoleńcze, poświęcił La Bruxelloise – Brukselankę (1830). Sprzyjał również ruchom narodowowyzwoleńczym Greków oraz Polaków. W styczniu 1831 r. w geście solidarności z Polakami biorącymi udział w powstaniu listopadowym poeta przystąpił do Le Comité Central Français en Faveur des Polonais (Główny Komitet Francuski na Rzecz Polaków). Tekst jego Warszawianki (1831) przyniósł mu ogromną popularność nad Wisłą.

Francuski poeta jest także autorem tragedii Le Paria (1821), która stała się wiele lat później (1869) podstawą libretta Jana Chęcińskiego do opery Paria Moniuszki, oraz innych sztuk teatralnych, m.in. Les Vêpres siciliennes (Nieszpory sycylijskie, 1819), L’École des viellards (Szkoła starcow, 1823), i libretta operowego (wspólnie z bratem Germainem) opery Charles VI Jacques’a François Halévy’ego (1843).

Jego twórczość łączy styl klasycystyczny z duchem romantyzmu.