Ernest Bryll

Studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jeszcze przed ukończeniem studiów (1956) rozpoczął współpracę z czasopismami o tematyce społecznej i kulturalnej: pisał do „Po Prostu”, „Sztandaru Młodych”, wszedł do zespołu redakcji „Współczesności”. Jako poeta zadebiutował w 1958 r. tomikiem Wigilie wariata, jednak jego twórczość zyskała rozgłos kilka lat później, za sprawą Twarzy nie odsłoniętej (1963).

 

Był kierownikiem literackim Teatru Telewizji (1963–1967), następnie zespołu filmowego Kamera (1967–1968), Teatru Polskiego w Warszawie (1970–1974) oraz zespołu filmowego Silesia (Katowice, 1978–1983), a w ostatnich latach (2012–2018) Polskiego Instytutu Filmowego. Wielokrotnie spełniał rolę doradcy artystycznego, m.in. w stacjach telewizyjnych (TVP 2, Wizja TV, Tele 5, Niepokalanów – Puls), ponadto wykładał na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1978–1979).

 

Aktywność zagraniczna poety, począwszy od udziału w międzynarodowym projekcie dla pisarzy (1969–1970) w Iowa University oraz wykładów na Sunny University w Albany (1989) w Stanach Zjednoczonych, przez funkcję dyrektora Polskiego Instytutu Kultury w Londynie (1974–1978), rozwinęła się w kierunku dyplomatycznym: w latach 1991–1995 sprawował urząd ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Irlandii.

 

Opublikował wiele zbiorów poezji, m.in. tomiki: Sztuka stosowana (1963), Mazowsze (1967), Zapiski (1970), A kto się odda w radość (1980), Boże uchroń nas od nienawiści (1985, drugi obieg wydawniczy), Adwent (1986), Golgota Jasnogórska (2001), Nie proszę o wielkie znaki (2002), Trzecia nad ranem (2008), Ciągle za mało stary (2015), oraz prozę, m.in. Studium (1963), Ciotka (1964), Ojciec (1964). Jest autorem wielu dramatów i spektakli, także muzycznych, m.in: Rzecz listopadowa (1968), Kto ty jesteś (1971), Betlejem (1987), Zagrajcie nam dzisiaj wszystkie srebrne dzwony (1973), Kolęda-Nocka (1980). Przez kilka dekad pisał teksty piosenek dla wielu polskich wykonawców (wśród nich byli m.in. 2 plus 1, Myslovitz, Skaldowie, Stan Borys, Halina Frąckowiak, Marek Grechuta, Czesław Niemen, Jerzy Połomski, Krystyna Prońko, Maryla Rodowicz). Podejmuje także prace translatorskie z języka irlandzkiego, czeskiego i jidysz.

 

Jest członkiem polskiego i irlandzkiego PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Society of European Culture.

 

Otrzymał wiele nagród literackich i kulturalnych oraz odznaczeń państwowych, wśród nich m.in. Nagrodę im. Władysława Broniewskiego w dziedzinie poezji (1964), Nagrodę II stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (1965, 1973), Nagrodę Narodowego Funduszu Kultury (1989), Order Irlandzkiego Rodu Królewskiego O’Conor (1995), Nagrodę im. Franciszka Karpińskiego (1998), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006), Nagrodę im. Cypriana Norwida w kategorii „Literatura”, 2009 oraz Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010).