Kornel Ujejski

Kształcił się u ojców bazylianów w Buczaczu oraz we Lwowie, gdzie nawiązał kontakt ze środowiskiem literackim, poznając m.in. Leszka Dunin-Borkowskiego i Wincentego Pola oraz wchodząc w kręgi Ossolineum i „Dziennika Mód Paryskich”. Na tychże łamach debiutował w 1844 r. erotykiem Gdyby…, a już w 1845 r. – jako autor poematu Maraton – zyskał renomę wybitnego poety.

W 1844 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie poznał literatów zaangażowanych w działalność konspiracyjną, m.in. Teofila Lenartowicza i Augusta Wilkońskiego; uczestniczył w przygotowaniach powstania krakowskiego 1846 r. W latach 1847–1848, przebywając w Brukseli i Paryżu, kontaktował się z Joachimem Lelewelem, Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim, Fryderykiem Chopinem, Józefem Bohdanem Zaleskim, był także słuchaczem wykładów na Sorbonie. Rewolucje 1848 r. w Paryżu, a po powrocie do kraju we Lwowie stały się jego udziałem. W 1849 r. założył rodzinę, zamieszkał na wsi i odtąd skupił się na twórczości i działalności społecznej. Zaangażowanie patriotyczne wciąż mocno przenikało jego poezję; w 1868 r. za treści zawarte w wierszach z cyklu Do Moskali został skazany na areszt oraz grzywnę i konfiskatę dzieł.

Jako osoba powszechnie szanowana pełnił misję posła do Rady Państwa w Wiedniu (1877–1878) i był członkiem honorowym Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu (od 1893).

Ujejski tworzył w duchu późnego romantyzmu, z silnym akcentem narodowościowym i mocną ekspresją, z wrażliwością na wątki biblijne. Do najważniejszych jego tomików poezji należą Pieśni Salomona (1846), Skargi Jeremiego (1847), Kwiaty bez woni (1848), Zwiędłe liście (1849), Melodie biblijne (1852). Jest też autorem cyklu wierszy Tłumaczenia Szopena, inspirowanych Sonatą b-moll, preludiami i mazurkami Fryderyka Chopina (1857–1860). Pisma publicystyczne zawarł w serii Listów spod Lwowa (1860).