Leon Łuskino

Uczył się w gimnazjum w Kielcach. Wychowany w duchu patriotycznym, już w latach szkolnych angażował się w konspiracyjne działania antyrusyfikacyjne i niepodległościowe. W rodzinie obecne były również silne tradycje wojskowe, więc 17-letni Łuskino wstąpił do armII carskiej, w której ukończył szkołę oficerską (w Odessie, 1892) i przeszedł szlak bojowy w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905), a następnie – po ukończeniu z wyróżnieniem studiów dla oficerów sztabowych (w Oranienbaum pod Petersburgiem, 1913) – w pierwszej wojnie światowej (w stopniu podpułkownika, jako dowódca najpierw batalionu, później pułku piechoty).

Opuściwszy carskie wojsko w grudniu 1917 r., w wolnej Polsce wstąpił do służb państwowych związanych z wojskowością: w latach 1918–1920 jako przedstawiciel Polski w Rosji (w Piotrogrodzie) czynił starania o uwolnienie polskich żołnierzy uwięzionych przez bolszewików. W 1919 r. przetrzymywano go jako zakładnika. Od 1920 r., już w Polsce, pełnił funkcje: zastępcy szefa Departamentu Personalnego w Ministerstwie Spraw Wojskowych, zastępcy szefa Oddziału v Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i in.; awansował do stopnia pułkownika, pozostając w służbie wojskowej do 1927 r., do chwili przejścia w stan spoczynku. Od 1928 r. wydawał tygodnik ludowy „Gospodarz Polski”, a także kierował Biurem Filmowym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.

Był utalentowany artystycznie – malował, grał i śpiewał, tworzył wiersze oraz teksty i muzykę do piosenek. Współpracował z warszawskim teatrzykiem Qui pro Quo, w którym jego utwory wykonywały Hanka Ordonówna (m.in. Dwie majstrowe, Wrożka, Marzenie) i Zofia Terné, a także on sam. Jest autorem pieśni patriotycznych, żołnierskich, w tym Piechoty – jednej z najpopularniejszych pieśni legionowych.

Za zasługi dla kraju został w latach międzywojnia uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Ponadto został Kawalerem LegII Honorowej, a za męstwo żołnierskie podczas pierwszej wojny światowej odznaczony był kilkoma orderami rosyjskimi.