Stanisław Ryszard Dobrowolski

pseud. „Goliard”

poeta, pisarz, żołnierz, działacz polityczny

ur. 14 marca 1907, Warszawa

zm. 27 listopada 1985, Warszawa

Studiował filologię polską oraz prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1926–1929). Debiutował na łamach pisma „Robotnik” (1926), a w 1929 r. opublikował pierwszy tomik poezji pt. Pożegnanie Termopil. Wraz z Lucjanem Szenwaldem i Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim współtworzył grupę poetycką „Kwadryga”. W latach 1927–1931 był redaktorem miesięcznika „Kwadryga”, a od 1937 r. – „Nowej Kwadrygi”.

 

W czasie drugiej wojny światowej działał w strukturach podziemnych Armii Krajowej – kierował zespołem literackim utworzonym przy Komendzie Głównej AK, pracował w redakcji pisma „Demokrata”, brał udział w powstaniu warszawskim. Po upadku powstania osadzony został w obozie jenieckim w Łambinowicach na Opolszczyźnie, a następnie wywieziony do Oflagu Gross-Born.

 

Po wyzwoleniu powrócił do Warszawy, wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, a w 1949 r. do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił szereg eksponowanych stanowisk, był m.in. sekretarzem generalnym Związku Zawodowego Literatów Polskich, dyrektorem departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki, członkiem redakcji „Polski Zbrojnej” i „Nowin Literackich”, redaktorem naczelnym „Żołnierza Polskiego”, kierownikiem literackim Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze” (1954–1957), prezesem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (1949–1968). W 1976 r. potępił protesty robotnicze w Radomiu i warszawskim Ursusie, nazywając je znamiennym słowem „warcholstwo”.

 

Dobrowolski jest autorem licznych wierszy, m.in. tomików Powrót na Powiśle (1935), Notatnik warszawski (1950), piosenek żołniersko-partyzanckich, do których muzykę pisali wybitni kompozytorzy: Witold Lutosławski (Żelazny marsz), Jan Ekier (Szturmówka), Andrzej Panufnik (Warszawskie dzieci) i in., powieści, głównie o tematyce warszawskiej oraz historycznej i rewolucyjnej, np. Jakub Jasiński, młodzian piękny i posępny (1951), Nasz czas (1961), Głupia sprawa (1969), Saga rodu (1971), Na Powiślu i na Woli (1974), Esperanza (1976), oraz przekładów poezji radzieckiej.

 

Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy (1950, 1966), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1955), za całokształt twórczości – Nagrodę Ministra Obrony Narodowej II stopnia (1963) i Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1965), a także Order Budowniczych Polski Ludowej (1973).

Tytuły w projekcie

Akompaniamenty

Przejdź na stronę MULTIMEDIA z nagraniami wybranych utworów oraz akompaniamenami.

Przejdź do multimediów