Adam Kowalski

Kształcił się w seminarium nauczycielskim w Rzeszowie, od 1912 r. należał do Towarzystwa Sportowo-Gimnastycznego „Strzelec”. Brał udział w pierwszej wojnie światowej w szeregach 2. kompanii rzeszowskiej Legionów Polskich, zanim jeszcze zdał maturę. Został ciężko ranny w bitwie pod Krzywopłotami. Czas dochodzenia do zdrowia wypełniły mu przygotowania do egzaminów oraz pisanie. W 1915 r. uzyskał świadectwo maturalne, wtedy też miał miejsce jego debiut poetycki. Po powrocie na front, przydzielony kolejno do Pierwszej, później do Drugiej Brygady Legionów, walczył w starciach nad Styrem i Stochodem. Po kryzysie przysięgowym (1917) został internowany w miejscowości Chust, a następnie wcielony do armii austriackiej.

Gdy już w wolnej Rzeczypospolitej, od 1918 r. służył w Wojsku Polskim, bardzo aktywnie działał w wojskowej oświacie. Założył i prowadził Uniwersytet Żołnierski w Grodnie, miał pod opieką kursy metodyczno-oświatowe dla oficerów w Wilnie, kierował sekcją oświatową 2. Armii, a następnie referatem oświatowym w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Zajmował się również redagowaniem wojskowych periodyków: „Reduty”, „Żołnierza Polskiego” i „Polski Zbrojnej” – dwóch ostatnich jako redaktor naczelny, także w latach drugiej wojny światowej. Po kampanii wrześniowej 1939 r. trafił do obozu internowania polskich oficerów w Balș (Rumunia). Od kwietnia 1940 r. służył w Armii Polskiej we Francji, a następnie w Wielkiej Brytanii – w 2. Batalionie Grenadierów „Kratkowane Lwiątka” kierował referatem kulturalno-oświatowym. Po zakończeniu wojny pozostał w Wielkiej Brytanii.

Adam Kowalski stale pisał. Będąc na froncie, w okopach, w szpitalach wojskowych tworzył wiersze i teksty piosenek żołnierskich. Zebrał je w tomach: Lutnia w tornistrze (1934), 100 pieśni żołnierskich (1937), Wiersze o Komendancie (1938) i Kierunek: Wisła! (wyd. Glasgow 1943). Do niektórych także sam ułożył melodie. Spośród jego piosenek największą popularność zyskały: Modlitwa obozowa, Morze, nasze morze oraz Miała matka trzech synów.