O utworze
Pod żaglami „Zawiszy”
Akompaniament
Repertuar międzywojenny Harcerska piosenka Pod żaglami „Zawiszy” powstała na wzór szantowej przyśpiewki Pod żaglami „Grażyny” napisanej przez Marię Bukar-Wałdową podczas rejsu grupy harcerek na jachcie „Grażyna” w 1935 r. Jednym z najbardziej dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce podczas morskiej podróży, były problemy z masztem tuż przed zbliżającym się szkwałem. Piosenkę wykonywano na melodię bliżej obecnie nieznanej piosenki żeglarskiej; możliwe jest też jej rosyjskie lub cygańskie pochodzenie.
Męska załoga przedwojennego słynnego harcerskiego statku „Zawisza Czarny” przejęła piosenkę żeńskiej drużyny statku „Grażyna”, poddając jej słowa stosownej modyfikacji. W tej właśnie postaci piosenka przetrwała do czasów współczesnych.
Utwór przynależy do bogatego oryginalnego polskiego repertuaru harcerskiego, który powstawał wraz z prężnie rozwijającym się w międzywojniu ruchem skautingowym. Stanowi zarazem niezwykle ciekawy polski wkład do kanonu piosenek żeglarskich, opiewających uroki czasu spędzanego „pod żaglami”.
Tekst
Życie płynie jak w bajce,
czy to w sztormie, czy w ciszy,
czy w noc ciemną, dzień jasny.
2. Białe żagle na masztach
to jest widok mocarny,
w sercu radość i siła,
to „Zawisza” nasz „Czarny”.
3. Kiedy grot ma dwa refy,
fala pokład zalewa,
to załoga „Zawiszy”
czuje wtedy, że pływa.
4. Więc popłyńmy raz jeszcze
w tę dal siną bez końca,
aby użyć swobody,
wiatru, morza i słońca.
