Mieczysław Słobódzki

Kształcił się w gimnazjum klasycznym w Kołomyi, a następnie studiował filologię germańską na uniwersytecie we Lwowie. Muzyki uczyła go prawdopodobnie żona Janina. Oboje byli muzykalni – należeli do chóru im. S. Moniuszki, muzykowali też rodzinnie w swoim domu w Stanisławowie.

W latach 1910–1914 Słobódzki należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. W czasie pierwszej wojny światowej walczył w 1. Pułku Artylerii Legionów Polskich, posługując się pseudonimem „Kozar”, zaś w 1917 r. został instruktorem kursu podoficerów w Górze Kalwarii. Już w wolnej ojczyźnie wstąpił do Wojska Polskiego, służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1929 r., z uwagi na stan zdrowia uniemożliwiający dalszą służbę wojskową, przeszedł w stan spoczynku i poświęcił się pracy w oświacie. Był dyrektorem gimnazjów w Tomaszowie Mazowieckim i Pionkach k. Radomia.

W okresie międzywojennym stworzył wiele piosenek legionowych (m.in. Rozkwitają pąki białych róż, Witaj Komendancie, Wieczorny apel) i popularnych (Bajki, Bzy… malwy… astry…, Ostatni fox-trot, Tirli-tirli, Haszysz, Piosenka melancholijna). Współpracował z kabaretami literackimi Czarny Kot i Qui Pro Quo. Publikował artykuły na łamach „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” i „Polski Zbrojnej”.

W czasie drugiej wojny światowej pracował jako drwal, zaś po jej zakończeniu osiadł w Świdnicy, gdzie zajmował się organizacją szkolnictwa oraz życia artystycznego. Był dyrektorem szkoły średniej, a po jej przekształceniu – Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych.

Po przejściu na emeryturę w 1951 r. zajął się działalnością artystyczną. Pisał muzykę do przedstawień teatralnych i słuchowisk radiowych, popularną i kabaretową. Współpracował z Polskim Radiem oraz z Państwowym Teatrem w Świdnicy. Współtworzył amatorski kabaret Krotochwila. Był jednym z założycieli Miejskiego Teatru Muzycznego w Świdnicy oraz Towarzystwa Kulturalnego Ziemi Świdnickiej.

Otrzymał wysokie odznaczenia: Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości oraz trzykrotnie Krzyż Walecznych.