Andrzej Słowaczyński

Był bibliotekarzem i sekretarzem w Teatrze Narodowym w Warszawie. Spore powodzenie miały grane przez Teatr Rozmaitości jego drobne utwory sceniczne (własne lub adaptowane). Jemu samemu rozgłosu jednak nie przyniosły, gdyż wystawiane były anonimowo. Z początkiem powstania listopadowego tworzył wiersze powstańcze, z Mazurem Chłopickiego jako najsłynniejszym, natychmiast umuzycznionym i wykonanym przez samego dyrektora Teatru Narodowego Karola Kurpińskiego.

Brał udział w powstaniu listopadowym – zaciągnął się 3 lutego 1831 r. do 5. Pułku Strzelców Pieszych, bił się pod Wawrem i Ostrołęką, odnosząc rany. Za dzielność został odznaczony srebrnym krzyżem i awansowany na podoficera. Po upadku powstania wyemigrował z Polski.

W Paryżu współdziałał z polskimi emigrantami, m.in. generałem Józefem Dwernickim i założonym przezeń Komitetem Narodowym Emigracji Polskiej i Ziem Zabranych (jako archiwista i sekretarz, 1832–1834), oraz zajmował się redagowaniem i wydawaniem czasopism. Były to: „Biuletyn” Komitetu (1832), „Tygodnik Emigracji Polskiej” (1833–1837), „Pamiętnik Polski” (1838) i „Narodowość – pismo wyłącznie sprawie polskiej poświęcone” (1840–1842).

Głównym obszarem jego zainteresowań była historia i geografia Polski. Był autorem licznych rozpraw zawartych w wielotomowym zbiorowym dziele La Pologne historique, littéraire, monumentale et pittoresque (1835–1842), słownika geograficznego pt. Polska w kształcie dykcjonarza historyczno-statystyczno-geograficznego (1833–1838), geografii Polski Cinq statistiques générales de la Pologne (1837–1839) i złożonego z 12 map Atlasu krain polskich (pozostawił gotowy do wydania w 1844 r.) oraz współautorem (wraz z Césarem Moreau) katalogu statystycznego zawierającego dane z wszystkich kontynentów świata (1838).

Jego praca naukowa została doceniona i uhonorowana przez francuskie środowisko naukowe – Słowaczyński został członkiem Institut Historique (1836) i otrzymał medal Société Française de Statistique Universelle (1838).