Kazimierz Andrzej Czyżowski

Uczył się i studiował w Krakowie (Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego). W latach 1914–1921 walczył jako żołnierz Legionów Polskich, Polskiej Organizacji Wojskowej oraz Wojska Polskiego. W czasie drugiej wojny światowej żołnierz Służby Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej, następnie Armii Krajowej. Aresztowany w 1940 r., zdołał uciec z niemieckiej niewoli w 1942 r.

W okresach pokoju Czyżowski rozwijał swoją działalność pisarską. Zadebiutował w wieku 18 lat jednoaktówką Lipsk, która została wystawiona w 1912 r. w Krakowie w reżyserii Ludwika Solskiego. Kolejne dramaty, m.in. Ulica Dziwna (1922), także zyskiwały uznanie i pojawiały się na deskach teatrów. Artykuły, powieści i utwory dramatyczne ogłaszał m.in. na łamach: „Żołnierza Polskiego” (1918–1919), „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” (1922), „Biesiady” (1924–1925), „Kuriera Porannego” (1924, 1930, 1939), „Iskier” (1926–1927, 1929), „Gazety Polskiej” (1932). Jego przygodowo-fantastyczne książki dla dzieci i młodzieży, m.in. Szalony lotnik. Powieść fantastyczna (1925), Maciek na biegunie (1925), Maciek I-szy król powietrza (1928), Napowietrzni ludzie. Powieść fantastyczna (1929), cieszyły się w okresie międzywojennym dużą popularnością. Czyżowski był również przez kilka lat redaktorem tygodnika „Gazeta Przemysłowo-Rzemieślnicza” (1935–1938). Po drugiej wojnie współpracował z „Płomykiem” (1946–1947).

Zaangażowany w życie polityczno-społeczne kraju, pełnił wiele funkcji: był związany m.in. z ruchem spółdzielców (jeszcze przed drugą wojną światową), zasiadał w Radzie Naczelnej Stronnictwa Demokratycznego i był posłem na sejm. Otrzymał wiele odznaczeń państwowych, m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami i czterokrotnie Krzyż Walecznych.