Ludwik Ksawery Łubieński

W dokumentach występuje również pod nazwiskami Pomian-Łubiński, Lubiński lub Łubiański. Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Pomian z tradycjami patriotycznymi. Jego ojciec Eugeniusz walczył w powstaniu listopadowym, on sam – w styczniowym. Pod wodzą płk. Józefa Grekowicza brał udział w bitwie pod Szklarami, a pod Kobylanką pod rozkazami gen. Antoniego Jeziorańskiego. W tej drugiej został ciężko ranny podczas brawurowego czynu przejęcia sztandaru z rąk wroga. Trafił do niewoli na półtora roku. Więziony był w Cytadeli Warszawskiej (to tu napisał tekst słynnej pieśni Ostatni mazur), później we Lwowie.

Po odzyskaniu wolności powrócił do zawodu adwokata. Jeszcze przed powstaniem ukończył studia prawnicze, potem zaś uzyskał doktorat. Brał udział w wielu ważnych społecznie procesach, m.in. w tzw. sprawie Olgi Hrabar i współtowarzyszy (proces moskalofilów, 1882).

Przez wiele lat pisywał wiersze patriotyczne.