Wincenty z Kielczy

Pierwsze nauki pobierał prawdopodobnie w krakowskiej szkole katedralnej. Ok. 1222 r. został kapelanem biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża, w latach 1227–1235 był kanonikiem krakowskim. W 1237 r. brał udział w sprowadzeniu szczątków biskupa Iwona Odrowąża z włoskiej Modeny do Krakowa, pochowanych w kościele dominikanów. Możliwe, że w 1253 r. był w Asyżu na uroczystości kanonizacji św. Stanisława. Skąpe są dane o jego życiu; wiadomo, że przebywał w klasztorze dominikanów w Krakowie ok. 1257 r. i że później, w latach 1258–1260 był przeorem konwentu dominikanów w Raciborzu.

Jest autorem historiograficznych i hagiograficznych pism w języku łacińskim poświęconych św. Stanisławowi: Legenda s. Stanislai (Vita minor, czyli Żywot mniejszy), Vita s. Stanislai (Vita maior, czyli Żywot większy) oraz oficjum rymowanego Dies adest celebris (ok. 1255), na które składa się ponad 30 tekstów poetyckich (m.in. hymn Gaude, mater Polonia), nie tylko bezpośrednio związanych ze św. Stanisławem, ale także dotyczących polskiej historII. Jego autorstwa jest również część niezachowanej wersji Rocznika kapitulnego krakowskiego oraz – prawdopodobnie – zaginiona kronika obejmująca lata 1182–1260.