O utworze
Naprzód, do boju, żołnierze
Akompaniament
Hymn Armii Krajowej; Hymn Polski Podziemnej
Zawiązane jeszcze w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. Polskie Państwo Podziemne było ewenementem na skalę światową. Utrzymując ciągłość struktur państwowych, organizowało polski ruch oporu przeciwko III Rzeszy i Związkowi Radzieckiemu. Zbrojnym ramieniem Polskiego Państwa Podziemnego była Armia Krajowa. Kompozycja upamiętniającą zarówno żołnierzy AK, jak i osoby działające na rzecz Polskiego Państwa Podziemnego była pieśń Naprzód, do boju, żołnierze, nazywana też Hymnem Armii Krajowej lub Hymnem Polski Podziemnej.
Jej słowa powstały jesienią 1942 r. w związku z konkursem na tekst pieśni Polski Podziemnej ogłoszonym na łamach „Biuletynu Informacyjnego”. Nadesłany wówczas przez Kazimierza Feliksa Kumanieckiego wiersz oraz tekst Żegnaj karabinie, autora kryjącego się pseudonimem „Jerzy Kres”, zajęły ex aequo drugie miejsce (pierwszej nagrody nie przyznano). Muzykę napisał bliżej nieznany kompozytor używający pseudonimu „Pochmurny”.
W założeniu organizatorów konkursu zwycięska pieśń marszowa miała zostać oficjalnym hymnem Armii Krajowej. Pieśń „Pochmurnego” z uwagi na swą złożoność ustępowała jednak popularnością innym utworom śpiewanym podczas drugiej wojny światowej.
Tekst
Polski Podziemnej! Za broń!
Boska potęga nas strzeże,
woła do boj u was dzwon.
Godzina pomsty wybija,
za zbrodnie, mękę i krew.
Do broni! Jezus, Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
2. Zorza wolności się pali
nad Polską idących lat.
Moc nasza przemoc powali,
nowy dziś rodzi się świat.
Godzina pomsty wybija...
3. Za naszą Wolność i Waszą,
bracia, chwytajmy za miecz.
Śmierć ani trud nas nie straszą,
zwycięski Orle nasz, leć.
Godzina pomsty wybija...
