Ignacy Krasicki

biskup, poeta, prozaik

ur. 3 lutego 1735, Dubiecko

zm. 14 marca 1801, Berlin

Urodził się w zubożałej rodzinie magnackiej (herb Rogala). Po ukończeniu Jezuickiego Kolegium Lwowskiego i seminarium duchownego Księży Misjonarzy przy kościele św. Krzyża w Warszawie przyjął w 1759 r. święcenia kapłańskie. Studiował w Rzymie (1759–1761), a po powrocie do kraju objął funkcję sekretarza prymasa Władysława Łubieńskiego. Wtedy to poznał Stanisława Augusta Poniatowskiego, z którym się zaprzyjaźnił i który – po elekcji w 1766 r. – niewątpliwie miał wpływ na szybki rozwój kariery Krasickiego jako duchownego. Mianowany najpierw królewskim kapelanem, w 1766 r. otrzymał biskupstwo warmińskie (dające m.in. przywilej zasiadania w senacie) oraz tytuł książęcy. Po pierwszym rozbiorze Polski i włączeniu Warmii do Prus (czemu Krasicki gorąco się sprzeciwiał) powstała konieczność utrzymywania poprawnych kontaktów z Fryderykiem II. Biskup często wyjeżdżał więc do Berlina. W 1795 r. został powołany do objęcia arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i od tej pory rezydował w Łowiczu i Skierniewicach, nadal często podróżując. Zmarł i pochowany został w Berlinie, lecz po latach, staraniem Juliana Ursyna Niemcewicza, jego szczątki przeniesiono do Katedry Gnieźnieńskiej (1829).

 

Wybitne dzieła Krasickiego to powieści Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776) i Pan Podstoli (2 części – 1778, 1784), poematy heroikomiczne Myszeida (1774), Monachomachia (1778) i Antymonachomachia (1780), także komedie oraz – cieszące się największą sławą – niezliczone fraszki, satyry i bajki, wydane w zbiorach Bajki i przypowieści oraz Satyry (1779). Napisał ponadto liczne prace związane z jego posługą biskupią, zajmował się tłumaczeniami, tworzeniem encyklopedii, wydawaniem własnego czasopisma. Jego dzieła przetłumaczono na wiele języków europejskich. Sława Krasickiego, zwanego „księciem poetów polskich”, najwybitniejszego przedstawiciela polskiego Oświecenia, roztaczała się więc na cały kontynent.

 

Jako zasłużony dostojnik kościelny otrzymał Order Świętego Stanisława (1767) i Order Orła Białego (1774), a także odznaczenia pruskie.

Tytuły w projekcie

Akompaniamenty

Przejdź na stronę MULTIMEDIA z nagraniami wybranych utworów oraz akompaniamenami.

Przejdź do multimediów