O utworze

Wilija

AkompaniamentAkompaniament

Kolekcje Melodie tęsknoty za wolnością

Pieśń do Wilii to jeden z najsłynniejszych fragmentów Konrada Wallenroda – słynnej powieści poetyckiej Mickiewicza z 1828 r., w której poeta podjął wątek tragizmu wyboru powinności względem ojczyzny kosztem rezygnacji z innych wartości, w tym miłości, kolidujących z obowiązkiem służby krajowi. Liryczną Pieśń do Wilii wykonuje wajdelota Halban, kreśląc w niej idylliczny obraz Litwy, przez którą płyną Wilia oraz Niemen. Obraz łączących się ze sobą rzek staje się poetycką figurą pary kochanków Aldony i Konrada, którym – za sprawą dokonanego przez mężczyznę wyboru – nie będzie dane zaznać szczęścia.

O umuzycznienie tego fragmentu dzieła Mickiewicza pokusili się tacy twórcy, jak Maria Szymanowska (1789–1831), Karol Lipiński (1790–1861), Carl Loewe (1796–1869) i Stanisław Moniuszko (1819–1872). Równolegle ów poetycki ustęp funkcjonował z co najmniej dwiema popularnymi melodiami, z których tę bardziej rozpowszechnioną zaprezentowano w zbiorze. Obecnie nie sposób dociec, czy melodia ta powstała właśnie do tekstu Mickiewicza, a pamięć o jej autorze się zatarła, czy też ta melodia, z innym tekstem, istniała w muzycznym obiegu wcześniej, zanim jeszcze opublikowano Konrada Wallenroda.

Tekst

1. Wilija, naszych strumieni rodzica,
dno ma złociste i niebieskie lica.

Piękna Litwinka, co jej czerpa wody,
czystsze ma serce, śliczniejsze jagody.

2. Wilija w miłej kowieńskiej dolinie
śród tulipanów i narcyzów płynie.

U nóg Litwinki kwiat naszych młodzianów,
od róż kraśniejszy i od tulipanów.

3. Wilija gardzi doliny kwiatami,
bo szuka Niemna, swego oblubieńca.

Litwince nudno między Litwinami,
bo ukochała cudzego młodzieńca.

4. Niemen w gwałtowne pochwyci ramiona,
niesie na skały i dzikie przestworza,

tuli kochankę do zimnego łona
i giną razem w głębokościach morza.

5. I ciebie równie przychodzień oddali
z ojczystych dolin, o Litwinko biedna!

I ty utoniesz w zapomnienia fali,
ale smutniejsza, ale sama jedna.

6. Serce i potok ostrzegać daremnie,
dziewica kocha i Wilija bieży.

Wilija znikła w ukochanym Niemnie,
dziewica płacze w pustelniczej wieży.

Słowa

Adam Mickiewicz

Kształcił się w powiatowej szkole dominikańskiej w Nowogródku, a następnie na Uniwersytecie Wileńskim. W 1817 r. znalazł się w gronie założycieli tajnego Towarzystwa Filomatów. Dwa lata później rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kownie.   Swą działalność w szeregach filomatów przypłacił utratą wolności – uwięziony w Wilnie (1823–1824), w wyniku...
Więcej

Muzyka

mel. popularna

Opracowanie

Kuba Stankiewicz

Od wielu lat należy do ścisłej czołówki polskich pianistów jazzowych. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych grał z zespołem Jana Ptaszyna Wróblewskiego, później z kwintetem i kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego. W latach 1987-1990 studiował w Berklee College of Music w Bostonie (dyplom w klasie fortepianu), zdobywając Nagrodę Oscara Petersona. Był półfinalistą...
Więcej

Utwór znajdziesz tutaj

Akompaniamenty

Przejdź na stronę MULTIMEDIA z nagraniami wybranych utworów oraz akompaniamenami.

Przejdź do multimediów