Halina Szymulska

Uczyła się śpiewu u Ady Sari w Warszawie i Pierre’a Bernaca w Paryżu. Dysponowała głosem sopranowym, wykonywała głównie repertuar pieśniowy. Była cenioną interpretatorką dzieł impresjonistów francuskich i kompozytorów XX wieku: Henri Duparca, Claude’a Debussy’ego, Maurice’a Ravela, André Joliveta, Igora Strawińskiego, Paula Hindemitha, Oliviera Messiaena, Karola Szymanowskiego oraz pisanych specjalnie dla niej dzieł Aleksandra Tansmana, Szymona Laksa, Witolda Friemanna czy Jerzego Lefelda, a także pieśni Stanisława Moniuszki. Dokonała nagrań radiowych i płytowych.

W czasie studiów w Paryżu nawiązała serdeczne kontakty z polskimi kompozytorami emigracyjnymi i o kilku z nich (m.in. o Michale Spisaku, Szymonie Laksie i Aleksandrze Tansmanie), napisała teksty wspomnieniowe, wydane po raz pierwszy w książce zawierającej materiały sympozjum poświęconego polskim twórcom emigracyjnym (Muzyka źle obecna, t. 1–2, Warszawa 1989).

Fortepianowy Polonez a-moll „Pożegnanie Ojczyzny” Michała Kleofasa Ogińskiego za sprawą tekstu jej autorstwa mogą włączyć do swego repertuaru także śpiewacy.