Stanisław Rybka

W randze porucznika brał udział w powstaniu wielkopolskim w latach 1918–1919, zaś swoje przeżycia z tego okresu opisał w kilku publikacjach poświęconych problematyce powstańczej, z których największą popularność zyskała książka o charakterze wspomnieniowym pt. Zerwane pęta (1919). Był jednak oskarżany go o konfabulację i kreowanie mijającego się z prawdą własnego wizerunku jako niezłomnego bohatera wielkopolskiego zrywu niepodległościowego i inicjatora wielu powstańczych wydarzeń. Po pierwszej wojnie światowej pracował dorywczo jako konsultant filmowy, statystował też w filmie Odrodzona Polska (reż. Zygmunt Wesołowski, 1924), opowiadającym o losach powstania wielkopolskiego.

Zasłynął jako autor patriotycznych tekstów poetyckich, m.in. Hymnu do Bałtyku, Marsylianki wielkopolskiej, Hymnu Rzeczypospolitej Polskiej (Złamane berła…), z których część zamieścił w zbiorku Płomienie odrodzenia (1921). Opublikował także powieść Słodycz grzechu (1922) oraz sztukę teatralną Arlekin księcia Hackenkreuz (1925).

Odznaczony Medalem Niepodległości (1937).